PARODONTOSE (PARODONTITIS)
Parodontitis (in spreektaal meestal "parodontose" genoemd) is een bacteriële ontsteking waarbij sprake is van grotendeels onomkeerbare vernietiging van delen van het parodontium (bindweefsel en bot).
OORZAKEN
Een parodontitis is een onbehandelde tandvleesontsteking (gingivitis). Deze ontsteking ontstaat wanneer slechte bacteriën zich op de tandplak nestelen. Ze vormen een biofilm (plaque), die zich vooral aan de rand van het tandvlees en in de interdentale ruimtes hecht.
De bacteriën scheiden zuren en gifstoffen uit die tanden en tandvlees aantasten. Als er niets wordt gedaan tegen de tandplak en de ontwikkeling van de bacteriën, en er een permanente ontsteking ontstaat, kan het hele tandheelkundige apparaat, het zogenaamde parodontium (tandvlees, alveolair bot, wortelhuid en cementum), worden aangetast - er ontstaat parodontitis.
SYMPTOMEN VAN PARODONTITIS
Naarmate de infectie vordert, kunnen de wortelhuid en het omliggende weefsel worden vernietigd: het tandvlees trekt geleidelijk weg van de tand. De resulterende kloof wordt tandvleeszak genoemd.
Het tandvlees is dan zo gezwollen, rood en gevoelig dat het kauwproces wordt belemmerd. De ontsteking kan het alveolaire bot in het wortelgebied bereiken en aanvallen.
Na verloop van tijd komt de tand steeds losser te zitten totdat deze uiteindelijk uitvalt. Parodontitis is de belangrijkste oorzaak van tandverlies bij volwassenen. In acute gevallen ontstaan extra abcessen en slechte adem.
Niet alle gevallen van tandvleesontsteking ontwikkelen zich tot parodontitis. De precieze oorzaken van deze verergering zijn niet bekend. De hoeveelheid en agressiviteit van de bacteriën en de immuunrespons van de getroffen persoon spelen een rol.
Diabetespatiënten hebben bijvoorbeeld een verhoogd risico op parodontitis (zie ook Diabetes en tanden). Andere risicofactoren zijn roken, slechte of te suiker- en zuurrijke voeding, droge mond, alcohol, stress en hormonale schommelingen (puberteit, zwangerschap, menopauze).
PARODONTALE BEHANDELING
Parodontitis kan alleen door een tandarts worden behandeld. Als u roodheid, bloedend tandvlees, een zwelling of kiespijn heeft, maak dan snel een afspraak met uw tandarts!
Diagnose
Nadat de tandarts de diagnose, bijvoorbeeld de ernst van de parodontitis, heeft vastgesteld, moet een gestructureerd concept voor de behandeling van de parodontitispatiënt worden ontwikkeld:
Fase 1: basisbeginselen
In de eerste stap vindt de voorlichting over mondhygiënegedrag en risicofactoren plaats, evenals een professionele verwijdering van tandplak en tandsteen boven de zoom van het tandvlees.
Fase 2: oorzaak gerelateerde behandeling
In fase 2 worden biofilm en tandsteen onder de tandvleesrand (subgingival) en in de tandvleeszakken verwijderd.
Fase 3: chirurgische behandeling
Het succes van de behandeling wordt gecontroleerd en als dit nog niet voldoende is, kunnen chirurgische maatregelen worden overwogen.
Fase 4: ondersteunende parodontale behandeling
Parodontitis is een chronische ziekte. Na actieve parodontale behandeling moet de bereikte stabiliteit van het parodontium worden gehandhaafd en idealiter verdere verergering worden voorkomen. Dit wordt gedaan door het mondhygiënegedrag te versterken en de tand en het tandvlees regelmatig te controleren.
PARODONTITIS VOORKOMEN
Tandvleesontsteking en daarmee het risico op parodontitis voorkomen, is natuurlijk beter dan het laten behandelen. Meer informatie hierover vindt u onder gezond tandvlees.
Gerelateerde links
